In het appartement boven mevrouw Ambree, wonen meneer en mevrouw Van Hecke. Meneer en mevrouw Van Hecke hebben twee dochters, maar die wonen in een andere stad. Eén van de dochters heeft een zoontje van een paar maand oud. Je ziet haar regelmatig met de maxicosi in de lift. Ze ziet er jong en moe uit.
Meneer Van Hecke heeft een baard. Een witte baard. En als je hem een vraag stelt, dan moet hij even nadenken. Hij kijkt naar de lucht en wrijft over zijn baard. En als hij streelt, dan flapperen de neusvleugels van Mevrouw Van Hecke. Als een briesende neushoorn. Meneer Van Hecke heeft het strijken van de baard geperfectioneerd. Jarenlang heeft hij achteloos zijn kin gestreeld en vanuit een ooghoek mevrouw Van Hecke in de gaten gehouden. Als ik sneller strijk, briest ze dan harder? Wat als ik het met mijn linkerhand doe in plaats van met mijn rechter? Haartje voor haartje, strijk na strijk, heeft hij gemeten en geweten. Tot hij de perfectie benaderde. En elke gelegenheid die hij krijgt, die grijpt hij nu aan om die arme mevrouw Van Hecke de kast op te jagen.
Vraag hem dus niet wat voor weer het vandaag zal worden of wie de koers gaat winnen. Tenzij je van briesende neushoorns houdt.
