Op bus 4 woont de familie Mulders. Mevrouw Mulders werkt in het hoofdkantoor van een spaarbank, enkele straten verder. Meneer Mulders, die zit bij de concurrentie. Toch praten meneer en mevrouw Mulders nooit over rentevoeten en getrouwheidspremies. Ze hebben het over andere dingen, zoals fietshelmen en zadels en hoe warm of koud het maximaal of minimaal mag zijn om te fietsen. Elke vrijdagavond stippelen ze een tochtje uit dat ze samen op zaterdag afwerken. Zondag blijven meneer en mevrouw Mulders thuis. Meneer Mulders leest dan de krant en Mevrouw Mulders een boek. In stilte. Zonder muziek of televisie.
Meneer en Mevrouw Mulders zijn eigenlijk geen stadsmensen. Ze zijn hier beland in hun studententijd, hebben elkaar voor het eerst gekust op de trappen voor de les Hogere Wiskunde en zijn hier nooit meer vertrokken. Ze willen graag iets kopen in een buitenwijk. Met een klein overzichtelijk tuintje. En een mooie garage met een stevige poort, zodat Meneer Mulders `s nachts niet meer wakker wordt omdat er inbrekers aan zijn fietsslot rammelen. Maar een huisje is duur. En naast fietsliefhebbers zijn meneer en mevrouw Mulders twijfelaars van de ergste soort. Ze hebben al meer dan vijftig huizen bezocht, maar altijd is er iets mis. De tuin is te klein. De poort is te groot. Het huis te oud of charmeloos nieuw. En die ene keer dat ze dan toch wilden kopen? Verkocht voor hun neus.
Dus fietsen ze `s zaterdags door de buitenwijken naar het platteland en dromen van hun huisje met tuintje en garage, elke zondagmiddag opnieuw.
